Zon, zee en strand!

In Arequipa hebben we zoals gewoonlijk de eerste dag de stad bekeken. De dagen erna zijn we naar de Colca canyon gegaan, de 2e grootste canyon in de wereld met drop-offs van wel 1 km. We konden de route in 2 of 3 dagen doen. Die extra dag zou 3 euro kosten. Dat zagen we wel zitten, maar overal waar we komen proberen we af te dingen dus ook hier vroegen we of er niet iets vanaf kon. Nou vooruit dan, 1,50 euro voor een extra dag, waar je dus een overnachting en 3 maaltijden voor kreeg! Om 3 uur ’s nachts werden we opgehaald om vervolgens in een ijskoude bus richting de canyon te rijden. We hadden nog gevraagd of we warme kleding mee moesten nemen, maar dat was niet nodig. In onze korte broek zaten we dus in het busje terwijl er zelfs ijs op de ramen zat! Na het ontbijt in het tevens ijskoude restaurant zijn we condors gaan spotten. Een aantal van deze ontzettend grote vogels (ze kunnen een spanwijdte van 3 meter hebben) hebben we rond zien vliegen. Daarna vervolgden we onze weg naar de bodem van de canyon, een afdaling van zo’n 3 uur. Het eerste stuk was nog vlak, waar Linda al bij de eerste de beste steen gestrekt ging. Hoe ze was gevallen kon ze zelf niet eens navertellen. Legging kapot, grote schaafwond op haar been en een deuk in haar ego. Want vallen op een vlak stuk vond toch echt iedereen apart. Bij de eerste overnachtingsplek zijn we rondgelopen en hebben we allerlei aparte soorten fruit, zoals cactusfruit, gevonden en gegeten. De tweede dag liepen we naar Oasis, een ander gedeelte van de droge canyon waar ineens veel groen en water te vinden is. Hier waren verschillende overnachtingsplekken met zwembad te vinden. Die middag hebben we dan ook bij het zwembad gelegen. De laatste dag moesten we om half 5 ’s nachts klaarstaan om aan de klim naar boven te beginnen. Het viel wel mee want in 2,5 uur tijd waren we weer boven. Via allerlei kleine dorpjes en marktjes zijn we teruggereden naar Arequipa. Het waren eigenlijk meer toeristische attracties. De bevolking had allerlei dieren, zoals lama’s en roofvogels, aan een touwtje zodat toeristen daarmee op de foto konden gaan. Dit vonden we eigenlijk maar zielig. Onderweg zijn we nog één keer terug naar het Condor-uitkijkpunt gegaan en dit keer zagen we enkele Condors over ons heen vliegen! Nu zag je pas echt hoe groot deze vogels zijn. De canyon was mooi, maar niet overweldigend. Misschien ook wel omdat we ondertussen al zoveel gezien hebben! Bij deze willen we trouwens ook even aandacht besteden aan de dood van de, beroemd bij menig reiziger, Allstars. In weer en wind stonden zij tussen alle bergschoenen paraat maar nu zijn ze toch echt overleden..

Onze volgende bestemming was Huacachina, een klein dorpje dat omringd is door hoge zandduinen. Het dorpje bestaat enkel uit hostels, restaurants en een meer met palmbomen. We zaten vlakbij de kust, waardoor de temperatuur eindelijk overdag weer lekker en ’s avonds aangenaam was! Ons hostel had gelukkig een grote televisie waarop het EK werd uitgezonden. Met een aantal Nederlanders en Belgen hebben wij dan ook het Nederlands elftal van de Denen zien verliezen. We hoefden hier dus niet op te proosten en konden gaan sandboarden. We reden eerst met een buggy de zandduinen in. Onze chauffeur had er wel zin in. Vol gas gingen we de hoge en steile zandbergen op en weer naar beneden. Het was maar goed dat we met een gordel vast zaten, want anders zouden we door de buggy heen vliegen. Af en toe leek het wel alsof we in een achtbaan zaten! Het buggyrijden was eigenlijk het leukste van de middag want het sandboarden was wel leuk maar niet zo bijzonder. De boarden waren ontzettend stroef waardoor je soms niet eens snelheid kon maken en je beter op je buik naar beneden kon gaan. De andere dagen heeft Job zich samen met Nico, een Belg, vermaakt met diverse voetbalwedstrijden. Linda en Karoline waren bij het zwembad te vinden. Met z’n vieren zijn we de zandduinen opgelopen om de zonsondergang te zien en zijn we een aantal keren gezellig uit eten gegaan. Op zaterdag was er een feest in de bar en heeft Linda weer Salsa gedanst, dit keer met een Colombiaan die daar erg goed in was! Job was hier, zoals jullie van hem gewend zijn, niet voor te porren en genoot van de gesprekken met Nico en zijn biertje ;). We moeten wel vermelden dat Linda al wat cocktails op had!

Onze laatste stop in Peru was Mancora. We hadden weer een prima 20 uur durende busrit gehad met busmaatschappij Cruz del Sur, een begrip in Peru. Deze busmaatschappij is de beste in Peru en dat uit zich dan ook in de prijzen die men vraagt. Ze zijn vaak dubbel zo duur dan andere maatschappijen, maar op internet zijn de stoelen een aantal dagen van tevoren voor de helft van de prijs te vinden. Dit keer werd er zelfs een spelletje Bingo gespeeld in de bus. In de ochtend kwamen we in Mancora aan om vervolgens het gebruikelijke ritueel te ondergaan wanneer er een buslading Gringo’s aankomt: minstens 10 mannetjes beginnen aan je te trekken om je in hun hostel, taxi of tour te krijgen. Het valt ons op dat de mensen in Peru veel opdringeriger zijn dan in de rest van de landen die we hebben bezocht. Ze proberen je zowat de restaurants en winkels binnen te trekken en houden niet op met je naar binnen te praten. Ook de massaal aanwezige straatverkopers snappen niet dat ‘nee’ toch echt ‘nee’ betekent.

Mancora: zon, zee en strand! We zaten weer in een gezellig partyhostel waar zo’n beetje iedereen weer bij elkaar leek te komen. Het hostel had een eigen zwembad en lag aan het strand. Job keek weer alle voetbalwedstrijden, terwijl Linda met de Engelse meiden die we eerder hadden ontmoet aan het zwembad lag. Een van de Engelse meiden, Amy, was in de ochtend vaak al zat en om haar hebben we weer vaak hard moeten lachen. Om één moment te noemen: Amy werd met kleding en al in het zwembad gegooid door een man die er zelf zonder kleding achteraan sprong. Amy wilde hem terugpakken en zwaaide met zijn t-shirt door de lucht om het vervolgens in het water te gooiden. Wat zij niet, maar de rest van het hostel wel, in de gaten had, was dat haar borsten onder haar blouse uit kwamen gebungeld. Vrolijk zwaaide ze met het t-shirt in de rondte, terwijl ze met een Engels achterbuurtaccent zei: “what te fock are you laughing about?”.

In Mancora hebben we 2 uur surfles genomen. De instructeur vond Job een professional omdat hij al meteen bij de eerste golf bleef staan. Linda had het na 2 golven ook al te pakken en kon verder ook iedere keer goed blijven staan. Het was ontzettend leuk om te doen! Zo leuk dat we besloten dezelfde dag nog een uurtje zelf te gaan surfen. Dat ging alleen wat minder. Ten eerste waren er geen goede golven en ten tweede ging het ook niet meer zo gemakkelijk dan tijdens de lessen. Nu merkten we hoe belangrijk het is om armspieren te hebben omdat je anders de golven niet ‘haalt’. De instructeur gaf ons steeds een klein zetje waardoor het peddelen makkelijker ging. Ook hier hebben we het Nederlands elftal weer zien verliezen, dit keer van Duitsland. De aanwezige Duitsers waren in hun nopjes maar de rest van het hostel was voor Nederland. Grappig om te zien dat sowieso bijna alle Israëliërs voor Nederland zijn en zelfs in oranje shirt naar de wedstrijden kijken. Met een aantal Nederlanders zijn we ’s avonds wat gaan drinken in het hostel en vervolgens in een discotheek. We weten niet precies wanneer het sluitingstijd was, maar daar zaten we in ieder geval al overheen. Als de politie langskwam en de sirene aanzette, dan zetten de eigenaren vlug de muziek uit. Als de politie 10 seconden weg is, dan gaat de muziek gewoon weer op vol volume aan! Linda heeft hier een uur het spelletje Jenga gespeeld met een zeer enthousiaste Colombiaan met 1 oog, omdat ze het zielig vond dat hij daar zo alleen zat te spelen. De vele tuctuc-chauffeurs lijken hier een dubbele baan te hebben: “taxi?”, “no gracias”, “Cocaïne? Weeds maybe?”. We hebben allebei trouwens een antibioticakuur gehad omdat Job een ontstoken teen en Linda een ontstoken muggenbult had. We hadden van een arts gehoord dat je niet aan muggenbulten moet krabben omdat infecties ontzettend gevaarlijk zijn. Vandaar dat we maar even langs de apotheek gingen waar we meteen een antibioticakuur voor 4 dagen kregen. Dit was alweer het einde van onze reis in Peru! Op naar Ecuador!

We stopten in Guayaquil omdat we hier over moesten stappen om naar het strand van Ecuador te gaan. We verbleven hier 2 dagen. De eerste dag om het Nederlands elftal te kijken. Hier zullen we maar niet verder op ingaan. En de tweede dag zijn we naar Parque de las Iguanas gegaan. Erg apart om niet 1 of 2 maar tientallen leguanen op het gras, op de stoep en zelfs in de bomen van een park midden in een grote stad te zien liggen. Verder zijn we langs Malecón 2000 gelopen, allerlei designprojecten langs het water met aan het einde van de strook Las Peñas, een wijk gekleurde huisjes tegen een berg aan.

Daarna zijn we naar Montañita, een hippie-dorpje aan de kust van Ecudaor, gegaan waar surfen en drinken een dagelijkse bezigheid is. We hebben 2 dagen heerlijk aan het strand gelegen en Job is hier dan ook weer gaan surfen. Dit keer ging het al veel beter, maar nog steeds valt het niet mee! Naast het zonnen zijn we ook iedere dag taart gaan eten bij de plaatselijke panaderia en cocktails gaan drinken. Het waren ontzettend lekkere cocktails, alcohol gemengd met vers fruit. Vervolgens pakten we de bus naar het volgende strandplaatsje, Puerto Lopez. We gingen hierheen om naar het dichtbij gelegen Isla de la Plata te gaan. Dit eiland wordt de ‘Poor Man’s Galapagos’ genoemd, omdat er enkele vogelsoorten leven die enkel op Galapagos en Isla del Plata te vinden zijn. Het is verder niet te vergelijken natuurlijk en het kost ook maar 1,5% van de prijs voor Galapagos! Voordat we met de boot vertrokken, konden we de vangst van de locale vissers bekijken. Op het strand werden deze direct verkocht. Er zaten enkele vissen van 1,5 meter bij en diverse Octopussen! Toen we op de boot zaten hadden we het geluk om weer enkele Walvissen te zien! Het blijft prachtig om deze enorme beesten te zien! Op Isla del Plata hebben we rondgelopen en hebben we de Blue-fooded Booby, een vogel met blauwe poten, en de Fregatvogel, een vogel met een keelzak die hij tijdens de paartijd kan opblazen tot een grote rode ballon. Verder hebben we nog gesnorkeld en enkele mooie gekleurde vissen gezien. ’s Avonds hebben we met een aantal man het spelletje Mexen gespeeld in het hostel en hebben we erg vaak moeten drinken!

Bedankt dat jullie ons nog steeds volgen!. We vinden het erg leuk om jullie reacties en mailtjes te krijgen!
Veel liefs xx