Bãnos, Quilotoa en GALAPAGOS!

Na een weekje aan het strand te hebben doorgebracht was het tijd om het binnenland van Ecuador in te gaan. Via Guayaquil namen we een nachtbus naar Baños. Het was irritant dat er om half 1 ’s nachts nog een film aan werd gezet die 2 uur duurde en dat er de rest van de nacht luidruchtige muziek werd gedraaid. We waren dan ook niet echt uitgerust de volgende dag. We besloten het stadje te bekijken en wat excursies te boeken. In het stadje zag je overal aan houten kapstokken in de deuropeningen snoepgoed, genaamd Chewy taffy, hangen, wat men steeds uittrok en over de kapstok gooide om een mooie kleur te krijgen. We moesten dit natuurlijk proeven. Het was zoet maar wel lekker! De volgende dag gingen we canyoningen, abseilen van watervallen. We kregen een wetsuit, helm en schoenen. Hier werd er weer hard gelachen om Jobs maatje 47 en zoals verwacht was deze maat niet beschikbaar. Dat was verder geen probleem want daar hadden ze wel een oplossing voor: de neus van de schoen was gewoon afgeknipt zodat Jobs tenen er doorheen konden! Erg handig als je steeds je tenen aan stenen stoot, maargoed er zat niets anders op. Het canyoningen was echt veel leuker dan verwacht! Het zag er op de filmpjes een beetje suf uit, maar het was noch best lastig omdat je door het water niet kunt zien waar je je voeten neer moet zetten en de ondergrond ontzettend glad was. Van de laatste waterval gingen we glijdend naar beneden. Na het canoyingen gingen we terug naar het smerigste hotel van Zuid-Amerika (peuken op vloer, shag in de lades, schimmel op de muur en een gat in het dak van de overloop) om een lunch te maken. We prepareerden 5 eieren, thee en koffie en liepen terug naar de kamer. Nadat Job eenmaal in de kamer was, hoorde hij een luid kabaal vanaf de trap en toen hij ging kijken zag hij Linda bedolven onder de eieren op haar kont op de trap zitten! Door het gat in het dak was de trap namelijk nat en daardoor spekglad geworden. ’s Avonds wilden we naar één van de hotsprings in het dorpje, maar het was zondag en het hele dorp zat zowat in het bruingekleurde water. We hadden het maar bij kijken gelaten. De volgende dag zouden we een buggy gaan huren om de watervalroute te gaan rijden, maar het regende de hele ochtend. Het weer in Banos was sowieso erg slecht, het regende er veel. Toen het ’s middags opklaarde zijn we toch nog gaan rijden. Onderweg passeerden we allerlei watervallen, maar de laatste waterval, Pailon del Diablo, was toch echt het meest spectaculair. Je moest door grotten heen kruipen, waarna je uiteindelijk onder de waterval terecht kwam en je het water voor je naar beneden zag donderen. Hierna zijn we hard teruggescheurd naar Baños omdat we de bus naar Latacunga zouden nemen.

In Latacunga aangekomen merkten we meteen dat men hier niet gewend is aan toeristen. Overal waar we liepen werden we aangestaard en waar je normaal gesproken op iedere hoek van straat een wasserette vindt, moesten we nu een taxi nemen om de enige wasserette te bereiken. Ook toen we ons lieten knippen voor in totaal 3 dollar werd er volop gegiecheld door de kappers en kapsters. Ook Linda had besloten zich toch maar hier te laten knippen. Het ging al bijna mis toen de kapster vroeg of er zo’n 10 cm af mocht. Niet lang daarna kreeg Linda het benauwd toen duidelijk werd dat de kniptechnieken hier nogal verschillen van die in Nederland en het eruit zag alsof ze Linda’s haar totaal aan het uitdunnen was. Omdat ze al ¼ van het haar had gedaan en ons Spaans nou niet zo goed is om zoiets uit te leggen, hebben we het eindresultaat maar afgewacht. Achteraf viel het gelukkig mee! Een week eerder hadden we een mailtje ontvangen van Wannes en Sofie, waarmee we de tour door de zoutvlakte in Bolivia hadden gedaan, waarin zij het idee opperden om Galapagos op eigen houtje te gaan doen. Wij zijn daarover na gaan denken en na een uitgebreidere mailwisseling hadden we besloten dat Wannes en Sofie 4 vliegtickets zouden proberen te regelen. Wij zouden ondertussen verder reizen. Na een overnachting namen we de bus, die gevuld was met locals in traditionele kleding, naar het dorpje Quilotoa. We sliepen in een kleine hotel van een locale familie waar we een kamer met eigen houtkacheltje hadden! Heerlijk want ‘s avonds koelde het flink af. De volgende ochtend zijn we naar laguna Quilotoa gelopen. Het is een groot meer in de krater van een vulkaan waarvan men niet weet hoe diep het is. Na een wandeling van een half uur stonden we aan het meer onderin de krater. Na een tijdje zijn we weer naar boven gelopen wat weer best zwaar was door de hoogte van bijna 4000 m. We hebben bovenaan nog even van het meer genoten waarna we de bus weer terug naar Latacunga namen. Overigens een busrit door prachtige berglandschappen en smalle bergpaden. Toen we terug in Latacunga waren, gingen we meteen op internet en zagen we dat het Wannes en Sofie gelukt was om vliegtickets te regelen en dat we met z’n vieren naar Galapagos zouden vertrekken!! ’s Nachts namen we de nachtbus van Quito terug naar Guayaquil (8 uur) wat nog best bijzonder was omdat we veel contant geld mee moesten nemen naar Galapagos. In Linda’s jas zit een vest, dat een binnenzakje met rits heeft, en daar hadden we het geld in weggestopt. Het was die nacht echt ontzettend warm in de bus en Linda zweette als een gek maar moest de jas aanhouden! De volgende dag troffen we Wannes en Sofie in een hostel en hebben we de finale van het EK gekeken en alle informatie over Galapagos uitgewisseld. Het was leuk elkaar weer te ontmoeten!

Voor wie niet weet wat de Galapagos eilanden zijn: het is een groep eilanden in de Stille Oceaan op ongeveer 1000 km van de westkust van Ecuador. De eilanden (ongeveer 60) zijn ontstaan door vulkaanuitbarstingen enkele miljoenen jaren geleden, maar zijn pas in 1535 ontdekt. Door de geïsoleerde ligging van de eilanden komen er veel unieke dieren en planten voor die nergens anders in de wereld voorkomen. Volgens de evolutietheorie van Charles Darwin ('survival of the fittest') zijn de dieren zo ontwikkeld en hebben ze zich zo aangepast aan de omgeving dat ze eigenlijk een nieuwe soort vormen. Op verschillende eilanden in verschillende ecosystemen zie je daarom verschillende soorten die afstammen van één soort. Verder zijn de eilanden allemaal verschillend en zijn er prachtige stranden te vinden!

De volgende ochtend was het dan zover! Om 10 uur ’s ochtends vertrok onze vlucht. Het avontuur begon al goed. Toen we het eten kregen spoot Wannes zijn buurman vol met mayo. Iedereen, behalve de man zelf, lag dubbel. Toen Job daarna zijn bordje over zijn buurman heen liet vallen, kregen we helemaal de slappe lach. Om 12 uur kwamen we op het eiland Baltra aan. We moesten een boot en een bus nemen om op het bewoonde eiland Santa Cruz aan te komen, van waaruit we verschillende dagtrips zouden gaan doen. Via een blog op internet hadden we een dame gevonden die goedkope appartementen verhuurde en na wat onderhandelen kregen we een appartement met keuken, badkamer, 2 slaapkamers en een woongedeelte voor 6 euro pppn! Dit zou onze thuisbasis voor de komende dagen worden. We hebben dan ook elke avond gezellig met z’n allen gedronken en spelletjes gespeeld en hebben een aantal keren zelf gekookt. De eerste middag zijn we vooral informatie, zoals prijzen van dagtrips en vertrektijden van boten tussen de bewoonde eilanden, in gaan winnen bij de diverse tourbureaus en hebben we uiteindelijk onze eerste dagtrip geboekt! We hebben nog even gekeken naar last minutes voor een cruise maar deze bleken toch nog zeer prijzig te zijn.

De volgende dag vertrokken we naar het bewoonde eiland Floreana. Een boottocht van 2,5 uur die uiteindelijk een hel bleek te zijn! Op zware zee waren Job, Linda en Sofie al binnen 10 minuten kotsmisselijk. Tegen de tijd dat we arriveerden op het eiland hadden we samen 10 zakken vol gekotst en waren we blij dat we aan land konden. Hier werden we direct begroet door zeeleeuwen die rustig op de kade lagen. Verder zagen we meteen zwart met rode landleguanen op de rotsen liggen. Wat een prachtbeesten, het is net alsof ze uit de prehistorie komen! Allereerst kregen we een rondleiding over een gedeelte van het eiland waar oude piratengrotten te zien waren, die vroeger door piraten en andere bewoners werden gebruikt. Daarna gingen we naar een reuzenschildpaddenreservaat. Wat zijn die beesten groot, ze kunnen zo’n 1,5 m worden! We zagen hoe ongemakkelijk een mannetje op een vrouwtje kroop en hoe ongemakkelijk dat verder ging. En hij ging me toch verbaal tekeer! Na de lunch werden we naar Playa Negra gebracht. Op het zwarte zand zagen we een ander soort leguanen liggen, deze waren geel/roze/groen/zwart van kleur. Tenslotte vaarden we met de boot naar een snorkelplek. Op de rotsen zagen we een aantal Galapagos pinguïns en Blue-Footed Boobies zitten. Tijdens het snorkelen zagen we veel tropische vissen. De gids had één zeester opgepakt en deze op Linda’s hand gelegd. Raar om te voelen dat deze dan gaat verslappen. Tijdens het snorkelen zwommen er 2 zeeleeuwen met ons mee. Grappig om te zien dat als je zelf dieper het water in zwemt en ook sierlijke bewegingen gaat maken en de zeehonden dus na gaat doen, deze zeehonden om je heen blijven zwemmen en cirkelen. Na het snorkelen maakten we ons klaar voor de terugrit en gingen uit van het ergste. We hadden kotszakjes paraat maar gelukkig zijn we verder tijdens de boottochten niet meer ziek geweest.

De derde dag vertrokken we naar het eiland San Cristobal. We gingen snorkelen bij Kicker rock, een grote rotsformatie voor de kust van San Cristobal, wat bekend staat als de beste snorkelplek op de Galapagos eilanden. Toen we tussen de rotsen door zwommen, zagen we onder ons wel tientallen Hamerhaaien, tientallen Galapagoshaaien, een grote groep Eagle Rays (zwarte roggen met witte stippen) die elk wel 1,20 tot 1,50 m breed waren en die in een soort formatie onder ons door zwommen, 5 zeeschildpadden en veel kleurrijke vissen. Het was echt GEWELDIG! Vervolgens gingen we aan land. Ook hier lagen overal zeeleeuwen op het strand en op de kade. Na de lunch gingen we naar een informatiecentrum, waar we uitleg kregen over het ontstaan van de Galapagos eilanden. Daarna gingen we naar Playa Mann, een strand waar veel zeeleeuwen lagen te rusten en in de kustlijn aan het spelen waren. Wij gingen dan ook snel het water in en hebben vervolgens een uur met deze zeeleeuwen gezwommen. De regel is hier dat je 2 meter van de dieren af blijft staan, maar de zeehonden komen zelf toch wel dichterbij! Ze vinden het leuk om naar je duikbril toe te komen zwemmen en vervolgens pijlsnel weer weg te zwemmen. Één zeeleeuw was nogal speels en ging op een gegeven moment een tijdje om Linda’s been heen hangen en legde zijn snoetje tegen haar buik aan! Ook het zwemmen met deze zeeleeuwen was weer een bijzondere ervaring! We vonden het jammer dat we weer verder moesten, maar we hadden nog een snorkelplek te gaan. We stopten voor de kust van het eiland Santa Fé, waar het water erg helder was en we veel grote scholen met kleurrijke vissen zagen. Aan land zagen we nog wat Blue-Footed Boobies en zeeleeuwen. Op de weg terug naar Santa Cruz zagen we nog enkele dolfijnen, die erg hoog sprongen. Het was een topdag!!

De vierde dag bleven we op het eiland Santa Cruz. Allereerst gingen we naar het Charles Darwin Center, een onderzoekscentrum met kweekprogramma’s voor reuzenschildpadden en landiguanas. Het attractiepunt van het centrum was Lonesome George, ondertussen uitgegroeid tot het symbool van de Galapagos eilanden. George is alleen helaas een week voordat wij kwamen overleden. Hij is rond de 150 jaar oud geworden en was de laatste in zijn soort. Hij woonde samen met 2 vrouwtjes van subsoorten die genetisch het dichtste bij zijn soort staan, maar hij wilde niet paren. Vervolgens zijn we naar een vismarkt gegaan, waar vissers hun vangst binnenbrachten en waar het direct werd gesneden en verkocht. Er zaten veel pelikanen en zeehonden te wachten op stukken vis die ze ook af en toe kregen. Enkele zeehonden waren erg brutaal en graaiden soms vis van de tafel af. Erg leuk om te zien. In de middag zijn we gaan kajakken en snorkelen bij Tortuga Bay. Een mooi strand met aan de zijkanten mangrovebossen. Er liggen hier ontzettend veel zwarte zeeleguanen op het strand. Deze liggen vaak met hoopjes op elkaar vanwege de warmte. Het water was niet erg helder maar we zagen vanuit de kajak toch enkele Eagle Rays en pijlstaartroggen liggen en zwemmen. Ook zagen we enkele white-tip haaien van zo’n 1,5 meter en we zijn dan ook snel in het water gesprongen om deze beter te bekijken. We hingen maar één meter boven deze haaien!

De vijfde dag gingen we naar het eiland Bartelome. We begonnen met een wandeling naar het hoogste punt van het eiland, waar je –volgens velen- het mooiste uitzicht hebt. Bartelome verschilt veel van de andere eilanden die we gezien hebben, omdat het heel rotsig is en je veel lavastromen ziet. De lavastromen bevatten veel mineralen waardoor ze allerlei kleuren hebben. Bij het hoogste punt aangekomen, konden we beamen dat het inderdaad een geweldig uitzichtpunt was over de vulkanen en kraters op het eiland en de eilanden in de buurt. Toen we foto’s aan het maken waren, kwam er een Galapagos buizerd aangevlogen die op korte afstand boven ons bleef hangen en vervolgens op het hek 1,5 meter van ons vandaan ging zitten. Dit was schijnbaar een unieke gebeurtenis omdat deze roofvogel normaal nooit zo dichtbij mensen komt. De gids had dit in 25 jaar niet gezien en stond dan ook vooraan om foto’s te maken! Na de lunch gingen we snorkelen tussen de eilanden Bartelome en Santiago, bij Sullivan Bay. Weer zagen we veel kleurrijke vissen en Job heeft 3 jagende pinguïns en een zeeleguaan in het water gezien. Linda hield zich vooral bezig met een schildpad die met ons mee zwom.

De zesde en zevende dag hebben we de boot naar het eiland Isabelle gepakt. In de ochtend zijn we gaan zwemmen in een lagoon, waar we nog enkele zeeleguanen hebben zien zwemmen. In de middag zijn we gaan snorkelen bij Las Tintoreras. Hier hebben we weer lange tijd gezwommen tussen de zeeleeuwen. De gids riep op een gegeven moment dat er een pinguïn vlakbij Linda zat en Linda zwom er meteen op af, terwijl ze al dacht “wat een rare pinguïn”. Toen het dier zich groter maakte zag ze pas goed dat het een octopus was die recht op haar afkwam, wat ze toch wel eng vond. Na het snorkelen gingen we aan land op een plek waar veel baby leguanen zaten. Er zaten er honderden! Het was een bijzonder lavalandschap en vanaf het land hebben we ook nog wat slapende haaien in het water zien liggen. De volgende dag hebben we een wandeling over het eiland gemaakt waarbij we onderweg stopten bij een strand, een meer, een lavatunnel en een schildpaddenreservaat. Het is een mooi eiland, vooral door de zwarte lavarotsen aan het strand. ’s Avonds keerden we weer terug naar Santa Cruz, waar Job en Wannes op een veldje hebben gevoetbald.

De achtste en laatste volle dag verbleven we op Santa Cruz. In de ochtend zijn we weer naar Tortuga Bay gegaan om te snorkelen maar helaas hebben we niets bijzonders gezien. We zijn er dan ook niet lang gebleven en zijn naar Las Grietas gegaan om te snorkelen in een kloof tussen 2 hoge rotsen. De mix van zoet en zout water was een aangename verfrissing na al dat zoute water! Het water was hier ook ontzettend blauw en helder, waardoor je de enkele grote, felgekleurde vissen goed kon zien. Hiermee was een einde gekomen aan de geweldige 9 dagen want de volgende ochtend vlogen we terug naar Guayaquil waar we afscheid moesten nemen van onze Belgische vrienden. Het was een topweek die we nooit meer zullen vergeten! Weer één van de hoogtepunten van onze reis!

We namen dezelfde avond nog de nachtbus naar Quito en vervolgens direct de bus richting Colombia. We hebben Quito overgeslagen omdat onze terugvlucht vanaf Quito is en we hier dus nog terug zullen komen. Maar eerst hebben we nog een maand Colombia te gaan, waar we nog veel willen gaan zien en beleven!!